BILL IRWIN (Pan Leeds) ostatnio pojawił się na Broadwayu w roli George’a w przeróbce sztuki Edwarda Albee Who’s Afraid of Virginia Woolf? (Kto się boi Virginii Woolf?) u boku Kathleen Turner. Rola ta przyniosła mu w 2005 roku nagrodę Tony dla najlepszego aktora. Irwin zagrał także wraz z Sally Field w innej sztuce Albee, nagrodzonej Tony Award w 2002 roku The Goat or Who is Sylvia.
W latach 2003–2004 The Signature Theatre poświęcił cały swój jeden sezon wyłącznie oryginalnym sztukom Irwina – był autorem tekstów, reżyserem i gwiazdą tych przedstawień. Irwin początkowo należał do grupy Kraken, spółki teatralnej kierowanej przez Herberta Blaua, a także członkiem Pickle Family Circus of San Francisco, gdzie pracował z Larrym Pisonim i Geoffem Hoylem. Gościnnie pojawił się w ODC Dance Company of San Francisco, która jako pierwsza zdecydowała się wyprodukować jego sztuki teatralne. Wśród dramatów Irwina, często pisanych wspólnie z Dougiem Skinnerem i Michaelem O’Connerem, należy wymienić Not Quite/New York, The Courtroom and Regard of Flight (pokazywaną także w programie Great Performances telewizji PBS).
Na Broadwayu sztuka Irwina zatytułowana Largely New York zdobyła pięć nominacji do nagrody Tony, a wygrała nagrody Drama Desk, Outer Critics Circle, New York Dance and Performance. Wraz z Davidem Shinerem Irwin zagrał w hitowym przedstawieniu Fool Moon, do którego opracował także choreografię. Irwin zagrał także wraz ze Stevem Martinem, Robinem Williamsem i F. Murrayem Abrahamem w Waiting For Godot (Czekając na Godota) w Lincoln Center, Texsts For Nothing (Teksty po nic) w reżyserii Joe Chaikina w Public Theatre oraz w The Tempest (Burzy) wyprodukowanej przez George’a Wolfe’a. Inne jego produkcje broadwayowskie to Accidental Death of an Anarchist (Przypadkowa śmierć anarchisty) oraz 5-6-7-8 Dance!
Irwin pojawił się w wielu programach telewizyjnych, w tym w Ceremonii zakończenia Letnich Igrzysk Olimpijskich w Atlancie, gdzie był jednym z aktorów oraz choreografem, a także w Przystanek Alaska, Saturday Night Live, The Tonight Show, Bill Cosby Show, Bette Midler: Mondo Beyondo telewizji HBO, Great Performances 20th Anniversary Special telewizji PBS, Ulicy Sezamkowej oraz w teledysku Mary Chapin Carpenter Let Me Into Your Heart.
W 1983 roku Irwin otrzymał stypendium choreograficzne od fundacji National Endowment for the Arts, a w 1984 roku otrzymał tytuł stypendysty Guggenheima oraz pięcioletnie stypendium MacArthur Fellowship. W 1997 roku wyreżyserował swoją adaptację sztuki Scapin w Roundabout Theatre, w której także zagrał, a w 1998 roku wyreżyserował A Flea in Her Ear w tym samym teatrze. Jesienią 2000 roku Irwin wyreżyserował i wykonał własną adaptację niedramatycznego tekstu Samuela Becketta Texsts For Nothing (Teksty po nic) w Classic Stage Company, za którą otrzymał nominację do nagrody Outer Critics Circle za wybitny występ solowy.
Irwin zagrał w takich filmach fabularnych, jak: Love Conquers All!, Ucieczka od życia, The Laramie Project dla HBO, Grinch: świąt nie będzie z Jimem Carreyem, Illuminata Johna Turturro, Scalpers z Andym Garcią, a także Sen nocy letniej Mike’a Hoffmana z Michelle Pfeiffer, Kevinem Kleinem i Rupertem Everettem, Moje błękitne niebo, Scenes From A Mall, Popeye, Zacząć od nowa, Spisek ośmiu, Stepping Out, Hot Shots i Silent Tongue. Stacja PBS nadała ostatnio specjalny program Bill Irwin, Clown Prince w ramach swej serii Great Performances.
poleca:
